Resulta curioso observar como a negociación entre directores financeiros e xerentes, co director da oficina bancaria, adopta uns patróns de comportamento, en moitos casos peculiar e diferente ao que se da entre provedores e clientes doutros sectores. Quizá sexa porque a materia prima, a liquidez, é un ben escaso en épocas de crises ou porque se xestionou erroneamente en épocas de bonanza, ou tamén porque o rol do director do banco evolucionou de forma substancial.
- Achegar información financeira errónea (Balance e Conta de Resultados), con omisión ou manipulación dos datos, para ofrecer unha imaxe ideal e perfecta da situación actual da empresa, que nos garanta o financiamento. Téñase en conta que os bancos dispoñen de abundantes fontes de información para poder cotexar a información achegada, tal como o Rexistro Mercantil con acceso ás contas anuais depositadas, os ficheiros de morosidade (Asnef, RAI, etc.)
- Tratar de salvar propostas financeiras de proxectos con escasa capacidade de reembolso, ofrecendo garantías inmobiliarias. Lembre que o negocio bancario baséase en transformar os depósitos en créditos, e non en acumular activos inmobiliarios, polo que na súa análise de risco priorizan a liquidez antes que as garantías.
- Incorrecta utilización das pólizas de crédito. Estes produtos a curto prazo, son ideais para o financiamento do ciclo de explotación das empresas, xa que lles permite financiar os pagos anticipados inherentes á produción que realizan as empresas antes de cobrar dos seus clientes. A propia natureza do ciclo de explotación, comporta unhas fluctuacións periódicas nas necesidades de financiamento, que facilmente se visualizan nas sucesivas disposicións e reposicións da póliza de crédito.
- Esperar ao último momento para xestionar a renovación do crédito, ou pedir financiamento cando as necesidades de liquidez son as entidades de crédito teñen os seus propios circuítos para as operacións de risco, que requiren o seu tempo, xa que deben obter toda a información e documentación necesaria, estudar a operación e resolver. Polo que acudir con présas ao banco, supón unha falta de obxectividade no estudo do risco, ao non dispoñer de tempo para contemplar outras posibilidades antes de denegar a operación, así como ter que aceptar unhas pésimas condicións financeiras (comisións, interese).
- Descapitalizar á sociedade, mantendo o mínimo capital social. A falta de compromiso para aumentar constantemente os recursos propios da empresa, a través dunha menor distribución de beneficios ou mediante unha ampliación de capital, é unha práctica bastante habitual na nosa sociedade. Actuación que dana notablemente a nosa solvencia, e reflicte uns cocientes de endebedamento excesivos, que dificultan a obtención de novo financiamento a través da banca.
- Falta de compromiso co proxecto. A persoa que presenta un proxecto de investimento, que require financiamento, debe ser o primeiro en confiar na fortaleza e o éxito do proxecto, garantindo por todos os medios a súa viabilidade. Lembremos que os bancos son unicamente os nosos provedores financeiros, pero nós somos os responsables de executar os proxectos, polo que resulta esencial transmitir “confianza” e transparencia, en todas as entrevistas coa entidade, achegando a máxima información, un bo coñecemento do noso negocio e do sector en que opera. Unha falta de confianza co noso interlocutor podería arruinar o financiamento dos mellores proxectos.